Na zeven jaar gaan de jongeren zelfstandig verder
Rachid leerden we zeven jaar geleden kennen tijdens een ontmoeting in de tuin. Hij wilde graag voetballen en vroeg of we hem konden helpen. De jongeren hebben de afgelopen jaren bewezen het zaalvoetbal positief en zelfstandig te kunnen organiseren. Wij blijven coachend aanwezig en dragen de bal nu officieel aan hen over
Zeven jaar geleden kwamen we hem als veertienjarig jochie tegen in de wijk. Hij voetbalde regelmatig met de kinderen en jongeren uit de buurt. Hij reed rond op zijn scooter en was overdag veel aan het voetballen op het veldje achter ons huis. Op een dag nodigde ik hem uit in mijn tuin, ik was benieuwd wie deze jongen was en wilde hem beter leren kennen.
Vanaf dat moment ontstond er een band en speelden we samen voetbal. Met nog meer wijkgenoten, waaronder veel jongeren die hij kende van straat. Elke dinsdagavond om half 8, met aan bal onder de arm, op het Krajicek veldje in Beijum. We hoorden ook de andere verhalen van deze jongeren. Veel van hen konden goed voetballen, woonden al hun hele leven in Beijum en vonden het prachtig dat er volwassenen waren die met hen wilden voetballen.
De jongens vertelden ons over de moeite die de ze soms hadden met school. Op tijd komen, school afmaken, doorzetten als het even tegenzit. En ondertussen zagen we in onze ooghoeken ook andere bedrijvigheid rondom het sportveldje. Er kwamen regelmatig auto’s langs die kort hun raampje naar beneden draaide. Vanuit het niets kwamen er andere jongeren op af en verdwenen ook weer. De drugsproblematiek in Beijum is helaas ook zichtbaar aanwezig en een makkelijke manier om snel geld te verdienen.
Toen de jongens aangaven graag in de sporthal te gaan voetballen hebben we hen geholpen met het aanvragen van een subsidie bij de Gemeente Groningen. Want in tegenstelling tot het vrij te gebruiken Krajicek veldje, moest er voor de sporthal huur worden betaald. Maar zo kon er ook in de wintermaanden worden door gevoetbald.
Elke eerste zondag van de maand waren we er. Wij namen leiding, haalden de sleutel bij de sporthal beheerder, openden de zaal en maakten eerlijke teams. In de pauze hield één van ons een peptalk hielden over geloven, in jezelf, in je ouders of in God. Over vertrouwen, verantwoordelijkheid nemen. En er kwam een keer een ex profvoetballer uit Ghana langs die ons een spiegel voorhield.
Steeds meer verantwoordelijkheden werden gedeeld. Samen stelden we de vijf belangrijkste afspraken op. Je bent voor 20:00 binnen, we maken eerlijke teams van alle aanwezigen, in de pauze luisteren we naar de peptalk. Op de positieve cultuur hebben we sterk ingezet, en dit werd steeds meer overgenomen door de aanwezige jongeren. Ook konden we hen steeds meer verantwoordelijkheden geven, zoals het ophalen van de sleutel en het geven van een peptalk in de pauze.
Na zeven jaar is de tijd gekomen om deze sportcommunity helemaal over te dragen aan de jongeren zelf. We geloven dat ze dit kunnen. Er zijn te veel mensen geweest die tegen hen hebben gezegd: “Het wordt helemaal niks met jou, het gaat je toch niet lukken”. Wij geloven van wel. En ze hebben het de afgelopen jaren laten zien.
Natuurlijk verdwijnen we niet helemaal van het toneel. Op de achtergrond blijven we coachend aanwezig, zullen we blijven helpen en aanmoedigen. En we zullen regelmatig mee blijven doen. Maar dan met hen. En niet zij met ons.
Wil je ook meedoen? En ben je tussen de 15 en 40 jaar? In onze activiteitenagenda kan je zien wanneer er weer gevoetbald kan worden. Of neem contact met ons op, dan brengen we je in contact met één van de jongeren.